یک داستان عجیب لطفا آن را تا انتها بخوانید
اتومبیل مردی که به تنهایی سفر می کرد در نزدیکی صومعه ای خراب شد. مرد به سمت صومعه حرکت کرد و به رئیس صومعه گفت : «ماشین من خراب شده. آیا می توانم شب را اینجا بمانم؟ »
رئیس صومعه بلافاصله او را به صومعه دعوت کرد. شب به او شام دادند و حتی ماشین او را تعمیر کردند. شب هنگام وقتی مرد می خواست بخوابد صدای عجیبی شنید. صدای که تا قبل از آن هرگز نشنیده بود . صبح فردا از راهبان صومعه پرسید که صدای دیشب چه بوده اما آنها به وی گفتند :« ما نمی توانیم این را به تو بگوییم . چون تو یک راهب نیستی»
مرد با نا امیدی از آنها تشکر کرد و آنجا را ترک کرد.
چند سال بعد ماشین همان مرد بازهم در مقابل همان صومعه خراب شد .
راهبان صومعه بازهم وی را به صومعه دعوت کردند ، از وی پذیرایی کردند و ماشینش را تعمیر کردند. آن شب بازهم او آن صدای مبهوت کننده عجیب را که چند سال قبل شنیده بود ، شنید.
صبح فردا پرسید که آن صدا چیست اما راهبان بازهم گفتند: :« ما نمی توانیم این را به تو بگوییم . چون تو یک راهب نیستی»
این بار مرد گفت «بسیار خوب ، بسیار خوب ، من حاضرم حتی زندگی ام را برای دانستن فدا کنم. اگر تنها راهی که من می توانم پاسخ این سوال را بدانم این است که راهب باشم ، من حاضرم . بگوئید چگونه می توانم راهب بشوم؟»
راهبان پاسخ دادند « تو باید به تمام نقاط کره زمین سفر کنی و به ما بگویی چه تعدادی برگ گیاه روی زمین وجود دارد و همینطور باید تعداد دقیق سنگ های روی زمین را به ما بگویی. وقتی توانستی پاسخ این دو سوال را بدهی تو یک راهب خواهی شد.»
مرد تصمیمش را گرفته بود. او رفت و 45 سال بعد برگشت و در صومعه را زد.
مرد گفت :« من به تمام نقاط کرده زمین سفر کردم و عمر خودم را وقف کاری که از من خواسته بودید کردم . تعداد برگ های گیاه دنیا 371,145,236,284,232 عدد است. و 231,281,219,999,129,382 سنگ روی زمین وجود دارد»
راهبان پاسخ دادند :« تبریک می گوییم . پاسخ های تو کاملا صحیح است . اکنون تو یک راهب هستی . ما اکنون می توانیم منبع آن صدا را به تو نشان بدهیم.»
رئیس راهب های صومعه مرد را به سمت یک در چوبی راهنمایی کرد و به مرد گفت : «صدا از پشت آن در بود»
مرد دستگیره در را چرخاند ولی در قفل بود . مرد گفت :« ممکن است کلید این در را به من بدهید؟»
راهب ها کلید را به او دادند و او در را باز کرد.
پشت در چوبی یک در سنگی بود . مرد درخواست کرد تا کلید در سنگی را هم به او بدهند.
راهب ها کلید را به او دادند و او در سنگی را هم باز کرد. پشت در سنگی هم دری از یاقوت سرخ قرار داشت. او بازهم درخواست کلید کرد .
پشت آن در نیز در دیگری از جنس یاقوت کبود قرار داشت.
و همینطور پشت هر دری در دیگر از جنس زمرد سبز ، نقره ، یاقوت زرد و لعل بنفش قرار داشت.
در نهایت رئیس راهب ها گفت:« این کلید آخرین در است » . مرد که از در های بی پایان خلاص شده بود قدری تسلی یافت. او قفل در را باز کرد. دستگیره را چرخاند و در را باز کرد . وقتی پشت در را دید و متوجه شد که منبع صدا چه بوده است متحیر شد. چیزی که او دید واقعا شگفت انگیز و باور نکردنی بود.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.....اما من نمی توانم بگویم او چه چیزی پشت در دید ، چون شما راهب نیستید .
لطفا به من فحش ندید؛ خودمم دارم دنبال اون احمقی که اینو برای من فرستاده می گردم تا حقشو کف دستش بگذارم.
لطفا این ایمیل رو به هر کسی که دوستش دارین بفرستین شاید اون احمق رو بتونیم پیدا کنیم!
| انتخاب شهر مهران به عنوان شهر مناسب برای معلولین |
|
|
|
|
رییس دبیرخانه ستاد هماهنگی و پیگیری مناسب سازی سازمان بهزیستی کشور گفت:طرح مناسب سازی از سوی رییس سازمان بهزیستی کشور با توجه به رشد نا کافی امار مناسب سازی در سال های گذشته با نام «نهضت مناسب سازی» مطرح شد تا تاکید لازم به منظور تسریع در اجرای این طرح به وضوح احساس شود.
محمدرضا مرادی در گفتگو با خبرنگار اجتماعی حیات به تشریح فعالیت های این سازمان در خصوص مبحث مناسب سازی پرداخت و گفت: امروز در دنیا نسبت به مساله مناسب سازی افق جدید و نگاه تازه ای باز شده که مناسب سازی را از نصب سطح شیبدار برای معلولان فراتر می برد و ضرورت این مساله را به عموم مردم نشان می دهد.
وی ادامه داد: در جامعه امروز نگاه ها به گونه ای شده که باید محیط و محصولات برای همه اقشار جامعه به منطور ایجاد برابری برای عموم به سهولت قابل استفاده باشد و نباید در ارائه خدمات بین افراد تمایزی قائل شویم.
مرادی با اشاره به اینکه مناسب سازی برای همه اقشار جامعه یک نیاز و برای معلولان یک ضرورت بارز است اعلام کرد: طبق آمار ارائه شده در سال 87 در ارزیابی از 9 هزار مرکز انتخابی نمونه در سطح کشور به صورت اتفاقی و با ارزیابی مکان ها از نظر شاخص های مناسب سازی ورودی ها، سطح شیبدار، سرویس بهداشتی و غیره آمار به دست آمده حاکی از وجود 70 درصد مانع برای حضور افراد معلول در سطح کشور بوده و این بدان معنی است که با توجه به سابقه 15 ساله تصویب اجرای طرح مناسب سازی فقط 30 درصد از تمام مراکز اداری، فرهنگی،بهداشتی واموزشی مناسب سازی شده که این آمار نشان از عدم توجه دستگاه های مرتبط در اجرای این طرح دارد.
وی با اعلام کمبود نگرش مثبت نسبت به مبحث مناسب سازی در بین جامعه و نبودن ضعف در اجرای این طرح به عنوان 2 فاکتور شاخص آسیب شناسی اجرایی «محیط پر از مانع»، ادامه داد: در اکثر موارد امکان مناسب سازی فضاهای شهری و ساختمان ها وجود دارد و حتی هزینه برآورد شده هر اداره در امر مناسب سازی چیزی حدود 5 میلیون تومان است که در مقابل هزینه های جاری ادارات مبلغ قابل ملاحظه ای نیست اما به دلیل بی توجهی به این امر وضعیت مطلوبی در خصوص مناسب سازی در سال های اخیر نداریم.
رییس ستاد مناسب سازی بهزیستی گفت: طبق قانون جامع حمایت از حقوق معلولان، ستاد هماهنگی 11 نفره با ریاست وزیر رفاه وظیفه رسیدگی به امور مرتبط با مناسب سازی را برعهده دارد که وزیر رفاه این وظیفه را به ریاست بهزیستی کشور، آقای فقیه واگذار کردند و ایشان از طرح مناسب سازی در سال 87 با نام نهضت مناسب سازی یاد کرده و بر اهمیت این موضوع در سال 87 تاکید کرده و ساماندهی طرح مناسب سازی را در برنامه های سازمان قرار دادند تا بتوانند طی سال جاری رشد قابل ملاحظه ای در آمار ثابت مناسب سازی طی این سال ها ایجاد کنند.
مرادی با اشاره به اینکه قانون وظیفه نظارت در این خصوص را برعهده بهزیستی گذاشته است گفت: قانون جامع حمایت از حقوق معلولان که در رابطه با این موضوع تصویب شده است قانون جامعی است و فقط در مرحله اجرایی شدن با نقص و کم کاری مواجه شده که بهزیستی طی سال های گذشته با تشکیل کمیته های استانی و شهرستانی با ریاست استاندار یا فرمانده مربوطه و سمت دبیر برای بهزیستی در این کمیته سعی در حل این مشکل داشت.
محیط بدون مانع برای معلولان و جانبازان یک ضرورت است
مرادی با تاکید بر ضرورت محیط بدون مانع برای تمامی اقشار جامعه گفت: سازمان هم اکنون در حال جریان سازی و کمک به ایجاد نگرش مثبت نسبت به این موضوع در بین مردم است تا بتواند زمینه لازم برای ارتقا کیفیت زندگی را برای تمامی افراد نیازمند خدمات و نه فقط معلولان با زندگی در محیطی بدون مانع فراهم کند اما بهزیستی به تنهایی قادر به اجرای این طرح نخواهد بود و تک تک مراکز باید نسبت به این موضوع احساس نیاز کرده و از تمامی تلاش خود به منظور یاری رساندن به اجرای این طرح استفاده کنند.
وی با اشاره به خدمات مختلف بهزیستی به معلولان خاطرنشان کرد: کمترین کار بهزیستی برای این افراد اعطای کمک هزینه زندگی است و اساسی ترین سرویس بهزیستی ارائه خدمات تخصصی است که شامل فراهم کردن شرایط محیط مناسب زندگی برای این افراد است که تاثیر غیر قابل انکاری در آسایش و آرامش روانی و جسمی این افراد و اطرافیانش دارد.
وی اعلام کرد: در سال 87 برای اولین بار اعتباری به منظور مناسب سازی محیط زندگی شخصی معلولان اختصاص یافته و سازمان قصد دارد این طرح را از معلولیت های شدید ضایعات نخاعی و فلج مغزی آغاز و پس از موفقیت، برای تمام جامعه هدف اجرایی نماید.
وی افزود: در حاشیه این برنامه کتاب جامعی مطابق با استانداردهای خارجی و رعایت آداب و عادات ایرانی به منظور آگاه سازی خانواده ها در زمینه نگهداری افراد معلول در منزل در حال تدوین است تا به منظور رفاه بیشتر این افراد در دسترس خانواده ها قرار گیرد.
امکان شکایت تشکل های غیردولتی معلولان در خصوص مناسب سازی محیط شهری
مرادی اظهار داشت: سازمان بهزیستی به منظور تمرکز بیشتر روی فعالیت های در حال انجام در حوزه مناسب سازی سعی دارد برای تشکل های غیردولتی معلولان حق شکایت لحاظ کند تا در صورت مشاهده رعایت نکردن اصول مناسب سازی و بی توجهی نهادهای دولتی و غیر دولتی در این خصوص، حق اعتراض و پیگیری داشته باشند.
وی ادامه داد: البته این گام آخر سازمان است زیرا تمام سازمان های مرتبط و کم کار در این زمینه به علت تفهیم نشدن در این امر و آگاه نبودن نسبت به کارهایی که باید انجام دهند به این موضوع بی توجهی کرده اند و می توان در گام اول با تفهیم و شناسایی مجموعه اقدامات قابل انجام خط مشی مناسب در اختیار این ادارات قرار داد.
بهزیستی و راهکارهای اجرایی کردن طرح مناسب سازی محیط شهری
مرادی گفت: طی سال های گذشته دستورهای مرتبط با مناسب سازی توسط بخشنامه به ادارات ابلاغ شد ولی به علت آسیب های ذکر شده و تمکین نکردن ادارات بودجه اختصاص یافته صرف مصارف دیگر شده است. در برنامه های سال 87 یک ردیف اعتبار جداگانه در ذیل اعتبارات ساختمانی و عمرانی تحت عنوان مناسب سازی فضاهای فیزیکی پیشنهاد شد تا ادارات از این پس ملزم شوند بودجه را صرف مصارف دیگر نکنند و نسبت به بودجه اختصاص یافته پاسخ گو باشند.
وی ادامه داد: از سوی دیگر سازمان سعی دارد توسط ستاد مناسب سازی کمیته های 4 گانه ای در مباحث مختلف مناسب سازی تعیین کند که روسای هر حوزه معاون وزارت خانه مرتبط با خود شامل حوزه آموزش و تحقیقات و فرهنگسازی زیر نظر معاون وزیر علوم، شهرسازی و معماری تحت نظر معاون وزیر مسکن و در بحث حقوقی نظارت برعهده معاونت پشتیبانی وزارت رفاه باشد تا بررسی و نظارت هر چه بیشتر روی این موضوع صورت گیرد.
دبیر ستاد مناسب سازی بهزیستی با اشاره به یکی از اقدامات در حال انجام سازمان گفت: نیمه دوم سال 86 سازمان در هر شهر به کمک کمیته ای 4 نفره متشکل از 2 نفر از تشکل های معلولان، یک جانباز و یک کارشناس بهزیستی، 30 درصد از اولویت های هر یک از ادارات دولتی و غیر دولتی را براساس 2 فاکتور اهمیت حضور معلول و تراکم معلولان شناسایی و در سال 87 این آمار و مجموعه فعالیت هایی که باید انجام دهند به هر یک از دستگاه ها ابلاغ خواهد شد و دستگاه ها موظف هستند تا پایان سال 87 با رعایت استانداردهای مناسب سازی این اقدامات را انجام دهند.
وی اضافه کرد: در راستای اجرای این طرح و کمک به رعایت کامل استانداردها پیشنهاد می کنیم 2 یا 3 نفر از پیمانکاران را با استفاده از آموزش های لازم تفهیم و مبانی مناسب سازی را به توجه به استانداردهای جهانی به آنها آموزش دهند تا روند اجرا و کنترل کیفیت آسان تر و سریع تر اجرا شود.
طرج یسر و ورود بسیج به طرح مناسب سازی اماکن عمومی
مرادی اعلام کرد: سازمان بهزیستی طرح جدیدی با نام طرح "یسر" را در حال برنامه ریزی دارد. این طرح به منظور فرهنگ سازی و تسریع فعالیت های مناسب سازی تلاش دارد با نیروی مقاومت بسیج تفاهم نامه ای امضا تا همکاری نیروی بسیج را در برنامه مناسب سازی جلب کند و به کمک آموزش این گروه مسوولیت سازماندهی، پیگیری و کنترل ادارات در خصوص مناسب سازی را برعهده این نهاد قرار دهد.
وی با اشاره به اینکه بسیج از نظر مردم نهادی رسمی است و علاوه بر جنگ وظایفی فرهنگی نیز برعهده دارد گفت: این طرح نه تنها به تسریع امر مناسب سازی کمک غیر قابل انکاری خواهد کرد از طرفی بهانه ای می شود تا حجم قابل توجهی از جوانان وارد عرصه جامعه شده و حضور فعالانه داشته باشد و با ارائه گزارش به بهزیستی و پیگیری مستمر بر روی فعالیت سازمان ها به عنوان کاتالیزور امر مناسب سازی عمل کنند و مفهومی از عدالت را در مناسب سازی به عینیت تبدیل کنند.
احداث شهر بدون مانع یا شهر بهزیستی
مرادی در پایان اعلام کرد:با توجه به اینکه در همه کشور های دنیاشهری به عنوان شهر بدون مانع ساخته می شود، شهری در یکی از شهرهای کوچک ایران با رعایت حد اعلای مناسب سازی به منظور دستیابی راحت به امکانات و ایجاد شرایط مناسب برای زندگی احداث می شود تا الگوی دیگر شهرهای کشور در طرح ملی مناسب سازی محیط شهری شود.
|
دکتر محمد کمالی* قانون برای چه نوشته می شود؟ آیا نیازی به آن در جامعه احساس شده است؟ قانونگذاران آیا برای آینده دور قانون می نویسند یا برای زمان حال؟ مجری قانون کیست؟ و سوالات مهم دیگر و آخرین سوال... چرا قانون اجرا نمی شود؟ شاید این سوال آخر این روزها بیش از همه برخی از دوستان معلول من را به خود مشغول کرده است، هر چند می توان چند مورد دیگر هم به سوالات بالا افزود، اما مهم ترین سوال این است، «چرا قانون جامع حقوق معلولان به اجرا گذاشته نمی شود.» چهار سال پیش نمایندگان مجلس در شرایطی این قانون را تصویب کردند که هنوز از تصویب کنوانسیون جامع حقوق معلولان در سازمان ملل متحد خبری نبود. با تصویب قانون تلاش هایی که همیشه و در طول سال های گذشته در جامعه معلولان ایرانی و دست اندرکاران امور معلولان این ذهنیت را تقویت کرده بود که ما نیاز به قانونی داریم تا جایگاه معلولان را در قوانین به گونه یی بیان کنند که نیازمند قوانین موردی و وابسته به سازمان های مختلف نباشیم، به ثمر نشست. لیکن برگردیم به سوال بالا و علل اجرا نشدن قانون و اجرای آن. هر چند برخی از منظر ماده 16 قانون به موضوع عدم اجرای آن نگاه می کنند، اما احساس من این است که ما در اینجا باز هم با موضوعی نگرشی روبه رو هستیم، علاوه بر تمام دلایل کلی که برای عدم اجرای قوانین در جامعه ایرانی بیان می شود. تصور کنید در سابقه بیش از یکصد ساله قانونگذاری در ایران تا کنون به ندرت شاهد به میان آمدن نامی از معلولان بوده ایم و بالاخره پس از این همه سال قانونی تصویب می شود که خاص افراد دارای معلولیت است. به نظر می رسد همان عواملی که باعث شده بود این مدت زمان طولانی خبری از این گروه در قوانین نباشد، به طور بدیهی هنوز هم برای به اجرا گذاشته شدن آن قانون، به صورت سد و مانع عمل کنند. البته نمی توان منکر شد که تلاشی از سوی دست اندرکاران امور معلولان برای رسیدن به قانون و تثبیت جایگاه معلولان در قوانین وجود نداشته است، لیکن همیشه به نوعی موضع قانونگذاران و حتی مسوولان اجرایی مثل کمیسیون های دولت، بر نادیده گرفتن استوار بوده است و این در حالی است که تجربه مدیران این حوزه، حداقل در سازمان بهزیستی، نشان می دهد که همین دوستان، همیشه از ابراز لطف و محبت به معلولان دریغ نداشته اند اما در مرحله عمل، همواره با مشکل روبه رو بوده ایم. از جمله نمونه های بارز این تضییع حق را در تفاوت آشکار بین جوایز قهرمان های المپیک و پارالمپیک می توانید ببینید. نگاه کنید به پاسداشت های لفظی که از جانبازان به عمل می آید و در صحنه عمل همین جانبازان - برای مثال قطع عضو یا ضایع نخاعی یا نابینا- امکان حضور در بسیاری از محیط ها را ندارند. نگاه کنیم به تلاش معلولانی که به دانشگاه وارد می شوند، مورد تحسین هم قرار می گیرند اما به علت فقدان مناسب سازی محیطی چاره یی جز ترک تحصیل ندارند، نگاه کنیم به قهرمان های ورزش های معلولان و جانبازان که در بازگشت سخت استقبال می شوند و هفته ها و ماه ها بلکه سال می گذرد و نه تنها دستمزدی نمی گیرند، جایزه نقدی شان پرداخت نمی شود و اگر به دنبال شغلی باشند، به علت داشتن معلولیت، امکانی برای استخدام نمی یابند، زیرا برای استخدام شرط لازم داشتن سلامت کامل قید شده است و از این نوع نگاه ها بسیار می توان نوشت... بنابراین از دید من، پاشنه آشیل قانون جامع معلولان آنچنان که برخی از دوستان، ماده 16 آن می دانند، نیست، بلکه مهم تر از آن نوع نگاه به معلولیت و ناتوانی است و تا این دید و نگاه را اصلاح نکنیم دستیابی به موفقیت با دشواری های زیادی روبه رو خواهد بود. نگاه فعلی، موضوع رسیدگی به معلولان را در درجه های اولویت بسیار پایین در نظر می گیرد و هرگونه رسیدگی به آنها را منوط به حل شدن تمام موضوعات برای افراد عادی جامعه می داند. در چنین موقعیتی صحبت از بهداشت و درمان، آموزش، اشتغال، ازدواج، مسکن، حمل و نقل، ورزش و تفریحات و اوقات فراغت و هر نیازمندی دیگری که برای معلولان مطرح است بکنید، پاسخ این است؛ مگر این مسائل برای افراد عادی جامعه حل شده است که شما موضوع معلولان را طرح می کنید، بنابراین هر زمان این مسائل را برای افراد عادی حل کردیم، نوبت معلولان خواهد شد. همانطور که در هر مساله دیگری هم که بعد نگرشی آن غلبه داشته باشد نظیر این موضع را می توان سراغ گرفت، غافل از اینکه آنچه در قانون پیش بینی شده است تنها و تنها برای رساندن معلولان به سطحی از امکانات جامعه است که افراد عادی از آن برخوردارند و چیزی اضافه درخواست نشده است. دسترسی به حمل و نقل در همین اندازه های ناکافی فعلی که برای افراد عادی وجود دارد، متاسفانه برای معلولان به شدت غیرقابل استفاده است و این موضوع را به همه موارد فوق می توانیم تعمیم دهیم. برخوردی که ذکر شد به معلولان جامعه به عنوان شهروندانی درجه دوم یا حتی پایین تر می نگرد و این درست همان نگرشی است که در دوران بسیار قدیم به آنان وجود داشته است. بدیهی است چنین نگرشی حتی قانون را بر نمی تابد و آنچه خود صلاح می داند عمل می کند و در بسیاری موارد فراتر از قانون یا با زیر پاگذاشتن قانون... البته در چنین حالتی می تواند به مصادیق مختلفی هم برای مبرا دانستن خود تشبث کند که شاهد آن، استناد به ماده 16 است که دستاویز مناسبی را برای آنان که نمی خواهند تن به قانون دهند فراهم می کند. من در جریان تلاش های انجام شده در سازمان بهزیستی برای تامین اعتبارات مورد نیاز برای اجرای قانون هستم اما مطمئنم پاسخ تلاش های آنها همین جمله معروف کمبود اعتبار و در اولویت نبودن ها است. برای رفع این معضل دو راهکار به نظرم می تواند مطرح باشد؛ اول تلاش برای آگاه سازی مسوولان و جلب توجه آنان به این مطلب که در نظر گرفتن معلولان در برنامه ریزی ها لطفی نیست که شما به معلولان می کنید بلکه گوشه یی از وظیفه یی است که قصور کرده اید و حال باید با سرعت و حجمی بیشتر آن را جبران کنید. برای این کار باید از تمامی گروه های معلولان استفاده کرد و در گردهمایی ها و نشست های مختلفی که باید همراه با حضور مسوولان مربوطه باشد به این موضوع پرداخت. دوم که شاید از جنبه های مدنی حساس تر است، همان است که در مصاحبه اخیر معاونت محترم توانبخشی بهزیستی دیدم و آن راهکار شکایت از عدم اجرای قانون و ضوابطی است که قانونگذار برای رعایت حقوق معلولان مصوب کرده است. مطمئناً مسیر حقوقی می تواند راهگشا باشد و آنان را که به قانون تن نداده یا نمی دهند موظف به اجرای قانون خواهد کرد، کما اینکه احکام دیوان عدالت اداری تا کنون در موارد متعددی توانسته است باعث احیای حقوق شهروندان شود. بنابراین حرکت حقوقی افراد، گروه ها و انجمن های معلولان می تواند مسیر متفاوتی را برای اجرای قانون گشوده و تحقق آن را با سرعت بیشتری باعث شود. البته در این مسیر آگاه سازی معاونان و انجمن ها و جوامع آنها باید به شکلی مناسب و درخور صورت پذیرد که آن شورای هماهنگی انجمن های معلولان می تواند زمینه های اینچنین برنامه ها و پیگیری ها را فراهم کند. با امید به تحقق کامل حقوق معلولان در جامعه.... * عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران |